Kamila wpadła na pierwszy trening dawno temu, ale pamiętam dobrze to spotkanie. Niby zadowolona że zaczynamy, niby gotowa na zmiany, niby z jasno określonym celem ale…

„Ale” stało się motywem przewodnim naszych spotkań i tym nad czym zdecydowanie należało popracować 

 przestałam dojadać po dzieciach, ALE zjadłam lody – nie ważne, że wcześniej dojadała codziennie,
 pilnuje tego co jem, ALE było służbowe spotkanie i zjadłam ciasto – nie ważne, że wcześniej nie miała świadomości ani kontroli nad tym co je,
udało mi się zrobić 5 tys. kroków, ALE tylko 3 razy w tym tygodniu – nie ważne, że wcześniej nie robiła wcale,
ćwiczę rano w domu , ALE to za mało – nie ważne, że wcześniej nie ćwiczyła wcale,
schudłam, ALE tego brzucha to się nie pozbędę – nie ważne, że mamy 14 cm mniej na obwodach ciała.

Po każdym „ ale” zawsze następowało „ jestem z siebie niezadowolona” 

Pracowałyśmy na tym równie intensywnie i systematycznie co nad techniką przysiadu i w końcu nadszedł ten dzień, długo przeze mnie wyczekiwany, kiedy przyszła i nie padło ani jedno „ale” oraz ani jedno „ jestem z siebie niezadowolona”, zapisałam to sobie nawet w kalendarzu